नातिचरामि
एक अनुभव … मी ठाण्याला article ship करत होते.. कल्याण,ठाणे अंतर कमी, त्यात फास्ट ट्रेन , आत जाऊन बसण्याचा विषयच नाही…फास्ट ट्रेन मध्ये पिक hours la खूप गर्दी, माझ्या पुढे असलेली बाई व्हॉट्सॲप वर बोलत होती.आम्ही इतकं…
एक कंटाळवाणा दिवस
रोजच्या सारखी सकाळ, नंतर तिथून पुढे सकाळची रोजची कामं, मग लॉगिन, रिपोर्ट्स, कॉल्स,मिटिंग्स..आऊटलुक चा मेल इनबॉक्स गच्च भरलेला… आणि कहर म्हणजे…हे इतकं सगळं असून …काय करू म्हणजे मला आज सुट्टी टाकता येईल ..या विचारत मी.. सिक लिव्ह…
पर्वणी
कचाकचा भांडून दोघेही शांत झाले…कशी काय प्रेमात पडले मी याच्या, बुद्धी भ्रष्ट झाली होती का माझी त्या वेळेस?? असंख्य प्रश्न तिच्या डोक्यात नाचत होते, त्याच्याही डोक्यात थोडया फार फरकाने असलंच सुरू होतं.. प्रेमविवाह केला होता त्यांनी.. लग्नाला…
गजरा
“एक गजरा दे ग” नेहमीच्या गजरे वाली कडे तो थांबला, पैसे दिले, आणि हळू हळू चालत घरी यायला निघाला. डोक्यात विचार सुरू होते…40 वर्षांचा संसार आमचा, पण हिला कसला मोह नाही, कसल्या मागण्या नाहीत, कसले हट्ट नाहीत.माझा…
लेडीज डबा
महिला डब्याच्या जागी.. सगळ्याजणी उभ्या असतात… काही रोजच्याच तर…काही नवीन… ट्रेन प्लॅटफॉर्म ला टेकते… भराभर सगळ्या डब्यात शिरतात.. रोजची ट्रेन असल्याने बऱ्याच जणी एकमेकींना ओळखणाऱ्या असतात… स्टेशनात भकास आलेला तो डबा आता विविध रंगांनी सजून जातो. बरं..…
